Bir tutam acı ince ince kıyılır, üzerine bolca hüzün eklenir, göz kararı sevinç katılır, isteğe göre aşk eklenip iyice karıştırılır ve kısık ateşte demlenmeye bırakılır. Ateşten indirmeden önce üzerine bir tutam çocuk gülüşü, biraz yaşam sevinci serpilir. Bu sos her türlü yaşam öyküsünün yanına yakışır. Öykümüz Meksika’da geçiyor. Ailenin en küçük kızının evlenmeyip ölene dek annesine bakması gerekir diye bir gelenek var. Tita da bu geleneğin esiri ailenin en küçük kızı. Aşık olduğu Pedro ile bu nedenle evlenemiyor. Pedro da ona yakın olabilmek için ablasıyla evlenip aynı evde yaşamaya başlıyorlar. Tita bu acıya katlanabilmek için kendini yemek yapmaya veriyor. Mükemmel bir aşçı olup çıkıyor. Kitapta yaptığı geleneksel Meksika yemeklerinin tarifleri de var. Tita yemek yaparken içine duygusunu da katıyor. Yiyenler de duyguları hissediyorlar. Sevimli bir kitap.
Comentarios