''Kendi yaşam öykümüzü ne kadar sık anlatırız? Ne kadar sık düzeltmeler yaparız, güzelleştiririz, kurnazca kesintilere gideriz? Hayat uzadıkça, çevremizde öykümüze meydan okuyacak, bize yaşamın bizim yaşamımız olmadığını, yalnızca yaşamımız hakkında anlattığımız öykü olduğunu anımsatacak kişiler de azalıyor. Başkalarına, ama esas olarak kendimize anlatılan bir öykü''.
Yazar emekli bir tarihçinin öyküsünü anlatarak onu yaşlılığında geri döndürüp ''anımsama yoluyla hayatı irdeleme'' ye yönlendiriyor. Öğrencilik günlerinden başlayarak, arkadaşlıklarını, aşklarını, evliliğini, kızını, torunlarını, dünya ile ilişkilerini gözden geçirtiyor. Hatalarını açık yüreklilikle itiraf ettiriyor. Bu anılar içinde kız arkadaşını elinden alan sınıf arkadaşına yazdığı acımasız mektup ve onun kendi canına kıyması da vardır. Ne yazık ki hayatta yapılan hataları geri dönüp silecek büyük bir silgiye sahip değiliz.
Comments