Yalnız yaşayan Alzheimerin eşiğindeki bir huysuz ihtiyarın öyküsü. Hiç kimseyle dost hiçbir şeyle barışık değildir. Mahalle bakkalı Aziz kazıkçıdır, tuvalet bekçisi pis kokar, apartman yöneticisi ahmaktır, alt katta oturan kadın meymenetsizdir, dayısı katildir, babasını öldürmüştür, gerçi iyi yapmıştır çünkü babası bir düzenbazdır. Hatırında kalan anılar hep hüzünlüdür. Ailesi, öğretmenleri onu hep aptal bulmuştur. Sık sık bir şeyleri unutur. Haberleri dinlemek ister ama kumandayı bulamaz, sahilde biraz yürümek ister ama acaba bu kentte bir sahil var mıdır? Evini beğenmez. Perdeler soluktur, yatağın yayları çıkmış, koltuğun havları dökülmüştür. Et yiyenlere düşmandır ( bunda haksız değil ). Apartman sakinleri kendi kendine konuşan, kimseyi uyutmayan, evine çöp toplayan bu bunaktan yakınmaktadır. Onu belediyeye şikayet ederek evden attırmak isterler. Kitap iyi başlamışken ikinci bölümde dağılıyor. İlgisiz yönlere sapıyor. İlk bölümle bitse iyi olacaktı.
Comments