Yazarın Silivri’de haksız yere tutulduğu dört yılda yazdığı kitaplardan biri. Mapusluk anlatılarından oluşuyor. Bir yazısında güneşin hapishane duvarları üzerinde dikenli teller ardında batışını anlatmış. ‘’ tellerin rengi kızıla çalar. Hele diken yerleri… İncecik lamba gibi parlar. Adeta süs demetine bürünür.’’ ‘’ Bir de martılar… Genellikle akşamüzeri beliriyorlar gökyüzünde. Deniz çok uzakta değil diyorlar.Kanat altlarına vuran güneş için için yanan bir ocak gözüne dönüşüyor.’’ Hayatın hay huyu arasında insanın kendini dinlemeye vakti olmadığını düşünüyor. ‘’ kendimi arıyorum. Meşgul çalıyor’’ diyor. Ama mapusluk öyle mi ‘’14 adımlık havalandırma insanın içindeki uçsuz bucaksız yolculuğun ilk adımı olabiliyor.’’ ‘’bize baharın geldiğini serçeler müjdeledi. Nisan başından beri teller ormana çevirdiler. ‘’ ‘’nasıl pencerenin buğusu dışarıdan silinemezse, sadece içeriden silinebilirse…İnsanın iç dünyasına da dışardan kimse müdahale edemez. Kişi içindeki baharı, kışı kendisi yaratır kendisi bitirir’’ Balbay haklı tarifsiz kederler içinde bile gülümsemek direnmektir.
Comments