Yazar M.S. 400 lerde antik Yunanda yaşamış bir felsefeci, astronom ve matematikçi. Döneminde İskenderiye’li Hypatia’dan dersler almış. Kendisinden 200 yıl önce yaşamış Atinalı felsefeci Dion’un ‘’saça övgü’’ adlı kitabına çok alınmış. Bu kitabı ona nazire olarak yazmış. Homeros’tan, Heredot’tan, Sokrates’ten örnekler vererek onun tezini çürütmeye çalışıyor ve kelliğe övgüler düzüyor. "Saçla kıl ölü maddelerdir zaten. Canlılara cansız nesneler gibi asılı dururlar. Bu yüzden en aptal hayvanların vücutları baştan başa tüylerle kaplıdır. Oysa payına daha aydınlık bir hayat düşen insan doğanın sırtımıza yüklediği bu yükten neredeyse büsbütün kurtulmuştur. Dolayısıyla hayvanların yanında insanın yeri neyse saçı olmayan insanların yanında saçı olanların yeri odur’’ diyor. Kitap bir sürü ironik örnekle dolu. Tahsin Yücel önsözde ‘’Önemsiz de olsa bir takım sakıncaları da yok değil dazlaklığın. Örneğin sakal bıraktığı zaman kafası tersine dönmüş gibi oluyor demiş. Pablo Neruda da ‘’Cortazar okumayanın kafasının içi kel kalır ki en kötü dökülme budur’’ demiş.
top of page
bottom of page
Comments