Ken Taç Dis / Zafer Algöz

Tiyatro oyuncusu olan yazar kitabım kolay okunsun diye tek kişilik stand-up gösterisi gibi yazdım diyor. Tanıdığımız, tanımadığımız insanları anlatıyor tatlı tatlı. Lisede emekli albay olan büyük dayısının İzmir’deki evine tatil için gidiş anısını gülümseyerek okudum. Sabah 7 de dayı ‘’bu ne uykusu öğlen oldu’ diye kaldırıyor. Kahvaltıdan sonra ‘’mıntıka temizliği’’ öğleden sonra ‘’çarşı izni’’ albayın garnizonunda yaz tatilini öyle keyifli anlatmış ki. Sonra bir hapishane müdürünün Orhan Kemal’in 72. Koğuş oyununu mahkumlarla sahneye koyuşu. Devlet Tiyatrosu salonunda mahkumların aileleri, savcılar, hakimler karşısında oynayışlarının hem oyuncular hem izleyiciler için sağaltıcı etkisini anlatışını kıvançla okudum. Küçüken herkesin bir soyadı olduğunu öğrenmiş. Herkese soruyor ‘’soyadı ne?’’ Babası Trabzon’a atanınca ona ‘’Trabzon çok güzel bir yer. Oraya aşık olacaksın’’ diyor. Hemen soruyor "aşkın soyadı ne?’’

Fotoğraf : Ayşe Beyazova