’Bu yazıyı ister bir ciddi makale sayın, ister bir mizah hikayesi. Orası sizin yorumunuza kalmış. Polonya’daki bir dostum geçenlerde aldığım mektubunda şöyle diyor: Türkiye’de mizahçılıktan kolay ne var? Sabahtan akşama o kadar alay edilecek konunun içindesin. Seç seç yaz. Politikacılar, yöneticiler, hatta herkes senin için çalışıyor. Olayları hiç değiştirmeden olduğu gibi yazsan yine mizah olur. Sevdiğim bir dostumdan aldığım bu mektup beni öyle üzdü ki. İnsanoğlu kendi uğraşının zorluğundan yakınmayı pek sever. Herkes birbirine işim ne zor! Ne zor! Deyip durur. Elini sıcak sudan soğuk suya sokmayan, bir eli yağda bir eli balda rantiyeler miras yediler bile böyledir. Elbet ben de yaptığım işin zorluğundan yakınanlardan biriyim. Bu yüzden dostumun yazdıklarından alındım. Üzüntüm gerçekle yüz yüze gelmemdendi. Doğrusu da bu. Türkiye bütün olaylar bütün kişiler mizahçılara yardımcı. Mizahçı bizim şu politikacılarımızın ciddi ciddi söyledikleri söylevler kadar mizah yazamaz’’. Diye başlamış Aziz usta. Zekası az bir askeri generalin nasıl eğittiğini, gizli polislerin nasıl çalıştığını, Rıfat beyin neden kaşındığını ve birçok konuyu merak ediyorsanız...
Comments