Artık bundan sonra acıları mutluluk olarak nitelendireceğim diyor yazar. Tuhaf bir yol hikayesi bu. Hüzünlü. Yapayalnız. Ülkeden ülkeye, kentten kente. Sevilen ve kendi canına kıymış ya da bir nedenle öşmüş yazarların izinde. İlkin Prag. Veremden ölen Franz Kafka'nın yattığı yahudi mezarlığı. Babasının yanında. Sevmediği babası burada da onu baskı altında tutuyor. Yazarlarının mezarları doğrultusunda çıktığı yolculuk sürüyor. Trenlerle ormanlardan, mısır tarlalarından, insanlardan geçiyor. Kendi içine de yolculuk yapıyor. Sonra Torino'ya, 305 no.lu odasında ''bundan böyle yazmayacağım'' diyerek canına kıymış olan Cesare Pavese'nin oteline ve Trieste de evliliği en güzel anlatan yazar olan ve sürgünden dönüp sevdiği kadının evlendiğini duyunca Felicita meydanına yığılıp kalan İtalo Svevo'nun gömütüne. Onların sokaklarında onların cümleleriyle geziniyor. Yaşama gücünü, alıntılarında yaşadığı bu ölülerden alıyor.
Comments